Ik kwam laatst een mooie uitspraak tegen: ‘De kracht van de luisterende stilte is dat hij de ander laat worden zoals hij is.’ Dit herken ik in mijn werk. Als mijn klant vertelt en gevoelens, verlangen, twijfels deelt met mij, dan is het vaak goed om even stil te zijn. 
Niet direct te reageren, maar even de rust en ruimte te nemen voor wat er gezegd is.
In die stilte komt er vaak nog wat op bij de ander: een toelichting, een inzicht of een verdieping. Vaak komt dan ook de gevoelskant naar voren. Degene ervaart waarin hij of zij geraakt wordt.
De kracht van stilte onderschatten we volgens mij. Vaak springen we met onze eigen associaties, interpretaties en analyses direct op wat de ander zegt. We staan klaar om de ander te helpen om het te verklaren en uit te leggen, iemand verder te helpen met tips en handvatten. Daarmee ga je dan gemakkelijk langs de essentie heen, dat wat er werkelijk gezegd wil worden. Laat ik de stilte toe, dan kan meer aan de oppervlakte komen.
De stilte biedt mij zelf ook de ruimte om te doorvoelen wat het mij doet, wat die ander zegt. Het brengt mij zo meer bij mijn hart, zou ik ook kunnen zeggen. In de stilte luister ik met mijn hart. Vanuit het hart een reactie op laten komen, geeft een andere invalshoek. Soms ben ik verrast wat er dan bij mij opkomt: een gevoel, wat dan een spiegel is van wat de ander ervaart of een enkel woord dat intuïtief opborrelt en precies aansluit waar het om gaat.
Soms komen juist in de stilte bij de klant zelf de antwoorden op, wat hem of haar kan verrassen. Het innerlijk weten wordt aangesproken in de stilte. Dat is mooi om te zien.
De stilte toelaten in het gesprek maakt het tot een rijk gesprek.
Kijk eens in hoeverre je zelf stilte toelaat in het contact. Experimenteer er eens mee. Wat doet het met jou? Wat doet het met de ander?
