Het wordt voor mij steeds helderder, hoe essentieel het is om bij ervaringen in het leven te leren zeggen: het is wat het is. In deze korte zin zit: werkelijk aankijken en aannemen wat er op mijn pad komt, ook als dat (heel) pijnlijk is, verdriet geeft, onrechtvaardig voelt, woedend maakt ….
Persoonlijk word ik nu geconfronteerd met een zeer ernstig zieke zus waarbij de levensverwachting slecht is. Ze is nog geen negenenveertig jaar.
Dit roept zoveel bij me op: verbijstering, verwarring, ongeloof, ontkenning, verdriet, onmacht. Ik kan het niet bij haar wegnemen en kan er alleen voor haar, bij haar zijn, betrokken, meelevend, niet meer en niet minder.
Het is wat het is. Daarin ervaren wat het mij doet (in alles wat er komt) en het ook weer kunnen loslaten. Vasthouden van de emoties levert me niks op, dan bevries ik en sluit ik me af.
Het is wat het is staat zo mooi verwoord in het gedicht ‘Es ist was es ist’ van Erich Fried, een gedicht dat ik een aantal keren bij aanvang van mijn Avondworkshop Opstellingen voorgelezen heb.
Wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is niets dan pijn
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnig
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
