Eergisteren gaf ik een team een training Feedback geven en ontvangen. De aanleiding is dan natuurlijk hoe leer ik op een goede manier feedback te geven. Net zo interessant is te kijken hoe lastig het dan blijkt te zijn de feedback werkelijk te ontvangen.
Bij het ontvangen van positieve feedback worden de deelnemers blij. Dat is fijn om te krijgen. Deelnemers luisteren en zeggen in een of andere vorm: dank je wel.
Bij kritische feedback is het moeilijk om te blijven luisteren en niet op een verdedigende wijze te reageren. “Dat deed ik, omdat ….”, “Dat was mijn bedoeling niet, hoor.” Er ontstaat dan heel snel een discussie op de inhoud. Dan verdwijnt de gevoelskant uit het zicht. Het benoemde gevoel van de feedback-gever wordt dan niet meer serieus genomen, zowel door de feedback-ontvanger als vaak ook door de feedback-gever zelf. Bijvoorbeeld in de zin van: “Ach, ik maak het misschien ook wel te groot.” “Zo erg vond ik het nou ook weer niet.”
Niet reageren en luisteren, zowel naar de inhoud als naar de gevoelskant, en vervolgens invoelen, wat het de feedback-gever gedaan heeft, is nog een hele kunst. Dan verwoorden, wat het bij jou oproept zonder het kleiner te maken, dat is nog niet zo gemakkelijk. Lukt dit, dan zijn feedback-gever en feedback-ontvanger echt met elkaar in contact.
