In mijn coaching van medewerkers die terugkeren in het werk na kanker, valt me vaak op dat miscommunicatie ontstaat doordat leidinggevende, HR-adviseur of casemanager vanuit goede bedoelingen in gaat vullen wat goed is voor de medewerker. Zij bedenken wat een goede opbouw is qua taken en werkzaamheden, dat een andere werkplek prettig is en dat een bepaald opbouwtempo wenselijk is. De enige vraag die gesteld wordt, is of de medewerker zich hierin kan vinden. Die voelt zich voor het blok gezet, denk geen keuze te hebben en voelt zich bovenal niet gezien.
Hoe anders is het als de leidinggevende (of een ander) benieuwd vraagt, hoe de medewerker wil re-integreren, wat hij daarin nodig heeft, wat behulpzaam is, wat meer en minder belastend is, wat hem energie geeft. De medewerker heeft misschien niet direct op alles een antwoord, want het is voor hem ook een zoektocht met vallen en opstaan, maar dan voelt de medewerker de ruimte om zijn re-integratie zelf mede vorm te geven. Zelf regie nemen dus. Uiteraard is niet alles mogelijk, maar met creatief en flexibel denken is er vaak meer mogelijk dan je denkt.
Het is veel vruchtbaarder als de medewerker zijn eigen opbouwtempo vindt en daarin ondersteuning krijgt, zodat zijn belastbaarheid werkelijk stap voor stap kan toenemen. Voor iedere medewerker is dit na de ziekte kanker anders. Een gezamenlijke ontdekkingstocht waarin de medewerker centraal dient te staan.
Samen met mijn samenwerkingspartners in Cabane Werkt! ondersteunen we met onze expertise werkgevers en werknemers graag hierbij.
