Het sollicitatiegesprek komt er aan. Spannend, want je wilt die baan graag. Maar je wordt nu al zenuwachtig als ze misschien die ene vraag gaan stellen: ‘Waarom wilt u eigenlijk weg bij uw huidige baas?’ (of een variant daarvan).
Want je bent al weg (twee maanden geleden ontslagen) en dat was omdat er sprake was van ‘disfunctioneren’, je te weinig productie leverde, onvoldoende klanten binnen haalde, zo vaak ziek thuis was ….
Of je was zelf ongelukkig in je werk, je kon niet tegen die vervelende werksfeer en je hebt van elkaar afscheid genomen met een vertrekregeling ….
Je weet, dat je in het gesprek niet moet klagen of de schuld geven aan die baas, die werkgever. Want dan denken ze al snel: “O, die kijkt alleen wat de ander fout doet en legt de schuld bij de ander.” Hoe steek je het dan wel in?
Belangrijk is, dat je met een zekere afstand naar je vertrek bij je vorige werkgever kunt kijken. De emoties zijn waarschijnlijk nog niet helemaal weg, maar je kunt ze al wel meer relativeren. En niet onbelangrijk: je kunt ook werkelijk naar je eigen rol kijken, naar je eigen aandeel in het geheel. Misschien ook: wat heb ik er van geleerd? Dan is het mogelijk op een neutrale, feitelijke manier te antwoorden of zelfs een leerervaring te vertellen.
In enkele coachingsgesprekken kan je het ontslag meer ‘een plek geven’ en praktisch oefenen in wat je vertelt in een sollicitatiegesprek. Resultaat is, dat je een helder en overtuigend ‘vertrekverhaal’ hebt, dat geen twijfels oproept bij de sollicitatiecommissie.
